به هر حال آنچه انسان را از حيوان و جامعه انسانى را از جامعه حيوانى جدا مى كند; معرفت فضائل و بكارگيرى آنها در شئوون زندگى فردى و اجتماعى و روابط است. در اينجا هر چند كوتاه و فشرده به بررسى عزّت نفس و زهد در دنيا (كه جاذب فضائل و طردكننده رذائل است) مى پردازيم.

عزّت نفس

براى فهم بهتر عزّت نفس و عوامل و اسباب ذلّت لازم است، كه مفهوم عزّت و نفس را توضيح دهيم.

مفهوم عزّت: عزّت به معناى عزيزشدن، گرامى شدن و شرافت، آمده است، عزّت و عزيز شدن دو قسم است:

1ـ عزّت واقعى و حقيقى.

2ـ عزّت اعتبارى.

عزّت واقعى وابسته به ساختمان وجودى است و از حالت ثبات برخوردار است به عبارت ديگر عزّت واقعى هر موجودى عبارت از ظهور فعلى ويژگيهاى عالى وجودى او است. مثلاً درختى عزيز و گرامى است كه ويژگيهاى درونى و واقعى اش ظاهر شود. درست رشد كند، محصول سالمى داشته باشد و از چوبى مرغوب برخوردار باشد و همينطور انسان زمانى عزّت واقعى پيدا مى كند كه ويژگيهاى عالى وجودى اش در گفتار و رفتار و انديشه اش ظاهر شوند. اين نوع عزّت در ميان انسانها يكسان بوده و معلول شرايط زمانى، مكانى و مسائل اجتماعى نيست و هرگز محكوم آنها قرار نمى گيرد. و با تحول و دگرگونى در آنها دگرگون نمى شود. داراى حالت ثابت است. عزّت واقعى انسان وابسته به ساختمان وجودى و روحى انسان است.