- اخلاق اسلامى
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- 185
- 186
- 187
- 188
- 189
- 190
- 191
- 192
- همه صفحات
اينان افرادى معتقد به معاد هستند، قيامت، حساب، ميزان، حشرو... را قبول دارند; لكن به خاطر حفظ بعضى از منافع دنيوى و تناقص آنها با اعتقاد به عالم آخرت به توجيه غيرمنطقى مسائل اخروى و كيفيت حسابرسى، صراط و ميزان و... مى پردازند، تا با خاطرى آسوده به منافع دنيوى خويش نايل شوند و هم اين كه در آخرت از عذاب الهى رهايى يافته و به نعمتهاى بهشتى دست يابند، غافل از اين كه نظام الهى، نظامى دقيق بوده كه با تفسير و توجيه آن گروه تغيير نمى كند و سنتى ثابت است كه در آن تبديل حاصل نمى شود در نظام حاكم بر قيامت چنين مقرر شده است كه آنانى به سعادت اُخروى نائل مى شوند كه صراط مستقيم عبوديّت را در دو بُعد انديشه و عمل پيموده باشند[217] و آنهايى كه گرفتار نقمتهاى اُخروى مى گردند بر صراط نفس أمّاره و پرستش دنيا گام نهاده و از مسير بندگى اللّه خارج شده اند[218]. توجيه و تفسير مسائل اُخروى به نحوى كه مقدّمات كار و عملى را فراهم آورد; كه مورد تأييد شرع و عقل نباشد. و راه ارتكاب گناهى رابه روى شخص باز كند. تفسير و فهمى دور از واقعيت و حقيقت موجود در عالم آخرت خواهد بود. زيرا كه اسلام بعنوان راه عبوديّت و بندگى خدا و وابستگى خالص ارادى به او پاك و منزّه از مطلب و مسأله اى كه مقدّمه و يا وسيله خروج انسان از اصل بندگى خدا شود.
به همين جهت در جايى كه مسأله اى طرح شود و يا مطلبى از مسائل دينى را به گونه اى توجيه و تفسير كنند كه سبب خروج از مسير عبوديّت شود، كشف از باطل بودن و صحيح نبودن آن تفسير و طرح آن مسأله خواهد كرد. بنابراين در صورتى كه شخص معتقد به قيامت، مسائل اخروى را به گونه اى تفسير كند و رابطه علمى اش به نحوى باشد كه سبب گرفتن حقّى از مردم و افتادن در هواهاى نفسانى و شهوى شود و شخص را از ياد خدا غافل گرداند. آن تفسير و رابطه علمى منفى بوده و بطلان آن حتمى است انگيزه چنين تفسيرى گاهى در ضمن برخورد با اعمالى است كه جز با تغيير محتواى مسائل دينى نمى توان مرتكب آن شد.
