و آيه اى كه ظهورى عالى در حضور فعلى اعمال در نزد عمل كننده در قيامت دارد، آيه 30 از سوره آل عمران است. يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفس مّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرِ مُّحضَراً وَّ ما عَمِلَتْ مِنْ سُو تَوَدُّلَوْ أنَّ بَيْنَها وَ بَيْنَهُ اَمَداً بَعيداً وَ يُحَذَّرُكُمْ اللَّهُ نَفْسَهُ وَاللّهُ رَؤْفٌ بِالْعِبادِ: روزى كه هركس آنچه را از عمل خير و شايسته انجام داده حاضر مى بيند و دوست مى دارد ميان او و آنچه از اعمال بد و ناشايسته انجام داده فاصله دور و زيادى باشد و خداوند شما را از (نافرمانى و عذاب) خود برحذر مى دارد و خدا به بندگان رؤف و مهربان است.

رابطه مثبت عملى با آخرت داراى مراتبى است، و شدّت و ضعف در رابطه مثبت عملى با آخرت وابسته به حدّ انقطاع از دلبستگى به عالم طبيعت است. هر قدر حركت نفس خالى از شوائب و انگيزه هاى مادّى باشد و دواعى حركت جنبه انسانى و الهى داشته باشد و اعمال ارادى از وابستگى بيشترى به خواست خداى متعال برخوردار خواهد بود و در صورت انقطاع كامل شديدترين مرتبه مثبت را خواهدداشت، و برعكس هر اندازه اعمال از انگيزه هاى طبيعى، حيوانى و دنيوى بيشترى برخوردار باشد رابطه مثبت ضعيف تر مى شود تا جايى كه رابطه مثبت به صفر مى رسد بلكه احياناً زير صفر قرار مى گيرد كه در اين صورت صفت كاملاً منفى پيدا مى كند. به هر حال رابطه مثبت با آخرت زنده كننده عشق و اميدوارى به لقاء خداونداست و ثمره اين اميدوارى عمل صالح^[210] است، و بسوى او بالا ميرود سخنان پاكو خوب، و عمل صالح را بالا ميبرد^[211]. و آثار بسيار مثبت ديگرى كه در اخلاق شخص ظهور فعلى پيدا مى كند.

رابطه منفى با آخرت

رابطه منفى با آخرت نيز داراى دو بُعد مى باشد:

1. بُعد علمى    2. بُعد عملى