به هر حال چنين معرفتى در رابطه با آخرت اثر عالمانه خود را در نگرش به دنيا نسبت به آخر و آخرت نسبت به دنيا خواهد گذاشت. چنانكه قرآن با چنين ديدى از آخرت به توصيف دنيا پرداخته و آن را سراى فانى^[191]، متاع قليل^[192]، متاع غرور^[193] و لعب و لهو^[194] دانسته است. اين نگرش به دنيا، بيانگر حركت مثبت فكرى آنانى است كه دنيا را با توجه به وجود آخرت تفسير مى كنند و نگاه استقلالى به دنيا در قبال آخرت ندارند. و با چنين سنجشى آخرت را ستوده و جايگاه خير مى شناساند، البته براى آنانى كه در مسير صحيح هستى گام نهند و از صراط مستقيم عبوديّت منحرف نگردند.وَ مَا الْحيوةُ الدُّنْيا اِلاّ لَعِبٌ ولَهْوٌ وَلَلدّارُ الاْخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذينَ يَتَّقُونَ أفَلا تَعْقِلُونَ^[195]: زندگى دنيا جز لعب و لهو نيست و خانه آخرت بهتراست براى آنانى كه تقوا برگزيدند. آيا پس تعقّل نمى كنيد.

رابطه تعقّلى شما با آخرت و مقايسه آن با دنيا و نگرش به دنيا در شعاع اعتقاد به آخرت اين آگاهى را به شما ارزانى خواهد داشت. كه آخرت بهتر است اگر رابطه مثبت با آن داشته باشيد. رابطه علمى با آخرت اين آگاهى را نيز به شما مى دهد كه آخرت جهان قرار، ثبات و ابدى و هميشگى است. و مؤمن ال فرعون كه از جمله افرادى است كه رابطه مثبت شناختى با آخرت دارد، و در شعاع آن شناخت به دنيا مى نگرد، رو به قوم و مردم جامعه خويش كرده مى گويد: ياقَوْمِ اِنَّما هذِهِ الْحَيوةُ الدُّنْيا مَتاعٌ وَ اِنَّ اْلاخِرَةَ هِىَ دارُالْقَرارِ^[196]: اى قوم من براستى و حقيقت كه زندگى دنيا جز متاع ناچيزى نيست و آخرت حقيقتاً خانه ثبات و جاويد است.

دنيا را در شعاع شناخت صحيح از آخرت ملاحظه كردن و به ارزيابى آن پرداختن ، علم به چگونه بودن در دنيا و چه رنگى پيداكردن را نيز در نفس به نحوكلى ترسيم مى كند و آن علم به اينست كه دنيا كشت زار آخرت است.^[197] دنيا نسبت به آخرت عنوان مزرعه اى را دارد كه آنچه در آن كشت شود، پس از پايان يافتن مدّت آن محصولى مناسب با همان كشت خاص را خواهد داد.