- اخلاق اسلامى
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
- 152
- 153
- 154
- 155
- 156
- 157
- 158
- 159
- 160
- 161
- 162
- 163
- 164
- 165
- 166
- 167
- 168
- 169
- 170
- 171
- 172
- 173
- 174
- 175
- 176
- 177
- 178
- 179
- 180
- 181
- 182
- 183
- 184
- 185
- 186
- 187
- 188
- 189
- 190
- 191
- 192
- همه صفحات
نبى اكرم حضرت محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم) بعد از نماز صبح در مسجد چشمش به جوانى افتاد... پس به او فرمود: چگونه صبح نمودى؟ عرض كرد: صبح كردم در حالى كه مؤمن حقيقى و ثابت و پا برجا هستم. حضرت فرمود: براى هر امر حق و ثابتى حقيقتى است، پس حقيقت ايمان تو چيست؟ عرض كرد: اى رسول خدا، براستى همين يقين مرا محزون و اندوهگين ساخته و بيدارى شب و تشنگى روزهاى گرمم بخشيده و از دنيا اعراض نموده و اعتنايى به آن ندارم (حبّ دنيا در دلم نيست) تا (آنجا در يقين ) پيش رفته ام كه گويا عرش پروردگار را مشاهده مى كنم كه براى رسيدگى به حساب (آفريدگان) برپا شده و مردم براى حساب محشور شده اند و من در ميان آنها هستم . و گويا اهل بهشت را نظاره مى كنم كه در بهشت راحت و بهره مند از لذّات هستند و بر تختها تكيه زده اند و يكديگر را معرّفى مى كنند. و گويا اهل جهنم را مى نگرم كه در آن دچار عذاب هستند و (با آه و ناله) فريادرس مى طلبند و گويا الان صداى زبانه كشيدن آتش دوزخ را مى شنوم به نحوى كه در گوشم طنين افكنده است. رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) به اصحابش فرمود: اين جوان بنده ايست كه خداوند قلبش را به نور ايمان منوّر و روشن ساخته است. سپس به او فرمود: بر اين حال كه هستى ثابت باش. جوان عرض كرد: اى رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)از خدا بخواهيد كه شهادت در ركاب شما را روزيم گرداند.
رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) براى او دعا كردند، زمانى نگذشت كه در جنگى به همراه پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)خارج شد و بعد از نه نفر به مقام شهادت رسيد و او دهمين فرد از شهداء آن جنگ بود[190].
