لذت جويى و بى بند و بارى

دوره ششم ، شماره پنج

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  2  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

نام جزوه: لذّت جويى و بى بند بارى

نويسنده : هيأت تحريريه مؤسسه در راه حق

ناشر : مؤسسه در راه حق قم - تلفن 2-7743221

تيراژ: 20000 جلد

نوبت چاپ : مكرّر

تاريخ چاپ : 1378 هـ ش

قطع: جیبی

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  3  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

فاجعه اندلس

تاريخ را ورق مى زنيم و رويدادهاى اسلامى را مى خوانيم:

در نيمه ى دوم نخستين قرن اول هجرى(1)شبه جزيره ى زيباى اسپانيا(2)به دست مسلمانان فتح و دروازه ى اروپا به روى اسلام گشوده شد. مسلمانان در

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- فتوح البلدان، ص 232 .

2- مسلمانان سرزمين اسپانيا را «اندلس» مى نامند، خوانندگان مى توانند براى آگاهى از چگونگى فتح اسپانيا به كتاب «اندلس سرزمين خاطره ها» مراجعه كنند.

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  4  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

طول 8 قرن، تمدّنى بس شگرف در اسپانيا به وجود آوردند كه هنوز دست زمان با گذشت ساليان نتوانسته است آثار آن را به كلّى محو كند، و هنوز تاريخ نويسان با شگفتى فرازهاى گوناگون اين تمدّن را بررسى و تحسين مى كنند...

با بسط اسلام در اسپانى، سران مسيحى دريافتند كه در برابر امتيازات همه جانبه ى اسلام، مسيحيّت در خطر زوال و نابودى است و دريافتند كه ملل ديگر كشورهاى اروپايى نيز كه در چنگال توحّش و خرافات مسيحيّت اسير بودند، با ديدار نور زندگى ساز آفتاب اسلام در اسپانيا، ممكن است بتدريج دست از مسيحيّت بشويند و سعادت و رفاه خويش را در پرتو اسلام بجويند.

پس مسيحيّت و سران روحانى آن كه منافع و بقاء

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  5  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

خويش را در خطر مى ديدند به كمين نشستند و باكينه يى بى تسكين به طرح نقشه هاى شوم و فريبنده براى نابودى مسلمانان اندلس پرداختند.

آنان در ابتدا با زمامداران بى خبر اندلس پيمانى بستند كه به موجب آن امتيازاتى از قبيل:

1 - آزادى مذهب

2 - آزادى تعليم و تربيت

3 - توسعه ى روابط بازرگانى

به مسيحيان داده شد، دشمن از اين پيمان حداكثر استفاده را برد، و با رخنه در اجتماع اسلامى اندلس با جوانان مسلمان ارتباط مستقيم برقرار ساخت، و با استفاده از ماده ى دوّم قرارداد (آزادى تعليم و تربيت) به آموزش جوانان مسلمان پرداخت، و براى ايشان تفريحگاه هايى ترتيب داد كه در آن دختران مسيحى با

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  6  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

شور و شراب از ايشان پذيرايى مى كردند...

با تعليم آيين مسيحيّت، پايه هاى عقيده و ايمان جوان مسلمان سست شد و با هم آغوشى دختران مسيحى، نيروهاى اخلاق اسلامى در توده ى جوان فرو ريخت(1).

جوانى كه تا چند صباح پيشتر به اصول و به پاكى و تقوى و به حقيقت آيين خويش پابند بود و در دفاع از ايمان و سرزمين اسلامى، جان خود را ارجى نمى نهاد، اكنون در غرقاب شهوت پرستى و لذّت جويى چنان فرورفته بود كه ديگر ايمانى جز رؤياى زيبارويان مسيحى در دل، و شورى جز خمار شراب در سرنداشت.

و بدين سان بود كه فاجعه آغاز شد و دشمن كه با

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- اقتباس از تفسير طنطاوى، جلد 21، ص 180 - 182 .

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  7  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

لبخند دوستى پيش آمده بود ناگهان تيغ دشمنى بركشيد و از سستى و ضعف مسلمانان استفاده كرد و باهمراهى عوامل ديگر، به قتل عام مسلمانان پرداخت و به اسلام در اسپانيا پايان داد...

***

اين برنامه ى شوم تنها دراندلس پياده نشده است، هم اكنون نيز مؤثرترين وسيله ايست كه استعمارگران كهنه و نو براى كوبيدن جوامع اسلامى از آن بهره ها مى گيرند و مسير ناهموار هدف هاى پنهانى خود را با آن هموار مى سازند.

استعمار در هر زمان و هر مكان، ابتدا كوشش مى كند جلوى هرگونه فعّاليّت اصيل و سازنده ى فكرى را بگيرد و براى اين منظور انسانها را به جاى فكركردن به مسائل جدّى و به جاى انديشيدن به مسؤوليت ها، به سرگرمى و

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  8  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

تفريحهاى مبتذل و غيرسازنده و بى بندوبارى و شهوت پرستى وامى دارد و چون جامعه يى به اين راه افتاد ديگر استعمارگران را خيال آسوده است.

استعمار براى باقى ماندن خويش در هر ملّتى، جوانان را بيشتر از ساير طبقات هدف قرار مى دهد، زيرا جوان هم خام تر است و هم به غفلت و بى بند و بارى و لذّت جويى مايل تر. و هم جوانانند كه جامعه ى فردا را مى سازند. پس بهترين جاى پا براى هر مهاجم استعمارگر، فكر و روح جوانان خواهد بود.

اگر استعمار در جامعه يى بتواند ديوارى از انواع سرگرمى هاى تباه كننده در پيش روى جوانان بنا كند كه جوان در ظلمت آن از آفتاب تكامل معنوى خويش محروم بماند ديگر راه براى دشمن هموار و استعمارگر بر مركب مراد سوار است.

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  9  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

انسان تك بعدى

در اين جا اين سؤال پيش مى آيد كه:

آيا مى توان از رشد و تكامل انديشه جلوگيرى كرد؟

آيا مى توان انسان (تك بعدى) ساخت كه جز به غريزه به چيز ديگرى نينديشد؟

در پاسخ اين سؤال ابتدا به اين كلام از اميرمؤمنان على(عليه السلام)توجه كنيد كه مى فرمايد:

«خرد و شهوت ضدّ يكديگرند، دانش نيرودهنده ى خرد و هوسها زينت بخش شهوتند، انسان در كشاكش اين هر دو گرفتار است، هر كدام پيروز شوند به همان سو كشيده مى شود.»(1)

بنابراين فريب جوانان براى دست هاى پنهان استعمار

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- مستدرك، جلد 2، ص 287، باب 9 .

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  10  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

بسيار آسان است، چرا كه غريزه ى جنسى در ابتداى جوانى بارور شده و به طور طبيعى به تكامل خويش مى رسد. ولى تا رسيدن به تكامل عقل سال ها وقت و تجربه لازم است; و در اين سنين اگر تمام توجّه جوان به غريزه ى جنسى باشد و از خارج نيز وسايل تحريك او فراهم گردد، شكست خرد در او حتمى و گريزناپذير است. و در اين حال جوان چون مزرعه ى آماده ايست كه دانه هاى رنگين فساد را به راحتى مى پذيرد و در خويش مى پرورد و بارور مى سازد و دريغا دريغ كه خرد آن زمان از راه مى رسد كه ديگر از مزرعه ى جان جوان جز كوير بى حاصلى بر جاى نيست و بدين ترتيب جوانى كه از آغاز بلوغ تنها پاسخ خواسته هاى غريزى جنسى را مى دهد، در قلمرو جان وى تنها اين غريزه حكفرماست و از رشد و تكامل فكر و انديشه باز

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  11  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

مى ماند و وسايل فنا و نابودى خود را فراهم مى سازد، و چنين است كه انسانى (تك بعدى) بار مى آيد...

و باز اين كلام را از على(عليه السلام) بشنويد كه مى فرمود: «پيروزى شهوت، بزرگترين نابودى و هلاكت است.»(1)

آرى، انسانى كه در منجلاب لذّت جويى و بى بندو بارى غوطه مى خورد و خوشبختى را در ارضاى نامحدود غرايز مى جويد، كجا مى تواند به نداى وجدان و فرمان خرد كه بار تعهّد و مسؤوليت را بردوش او مى گذارد پاسخ دهد؟

انسانى كه در محيط عفن لذّت جويى، تنها به شهوترانى و پركردن شكم مى انديشد ممكن نيست كه مشكلات فردى و اجتماعى ديگران برايش مفهومى

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- غررالحكم، ص 223، سطر14 .

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  12  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

داشته باشد.

جوانى كه هر شامگاهان با رؤياى هم آغوشى تصويرهاى رنگى به خواب مى رود و بامدادان نيز با همان خيال سر از خواب برمى دارد، هرگز نمى تواند دردهاى زمان خويش را بشناسد و به درمان آنها بكوشد!

جوانى كه با خواندن نوشتارهاى هوس انگيز و انديشه كش مغز و چشم خويش را پرمى كند، كجا فرصت و حوصله ى آن دارد كه نوشته هاى سازنده و رشد دهنده را بخواند؟!

آن كه شبها را در ميان ميگساران و در آغوش روسپيان به روز مى رساند و در راه تأمين لذّت جويى هاى پليد خويش گاه انسانهايى را نيز لگدمال مى كند... كجا مى تواند با انسان كشى مبارزه كند و انسانيت را زنده سازد؟

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  13  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

آرى، آنان كه همه ى وجود خويش را به خدمت شهوت گرفته اند و بردهوار، لذت جويى و آزادى بى قيد و شرط جنسى را پذيرفته اند، در حقيقت خدمتگزاران بى مزد و پاداش استعمار گرانند كه جان خود و جامعه ى خويش را به نابودى و هلاكت مى كشانند. به همان گونه كه در اندلس، جوانان بى بند و بار مسلمان، باگردن نهادن به نقشه ى دشمنان و باغوطه خوردن در شراب و شهوت، دشمن را يارى كردند و خود و اسلام را تباه و نابود ساختند و خاطره ى جانكاه آن فاجعه را براى هميشه در دل هاى مسمانان جهان باقى گذاشتند... و اين پايان غم انگيز، سرنوشت حتمى همه ى جوامعى است كه در شهوت و فساد فرورفته و از انديشه و خرد به دور بمانند.

پس دريافتيم كه دست استعمار با رواج بازار شهوت و

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  14  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

عياشى راه رشد فكرى انسانها را مى بندد و جامعه يى مى پرورد با افرادى (تك بعدى)، افرادى كه تنها به خواسته هاى غريزى و به ارضاى غرايز مى انديشند، و به همين منظور استعمار پشتيبان مسلّم مرام هايى است كه آزادى بى قيد و بندجنسى را تجويز مى كنند.

رهبران صهيونيست جهانى مى گويند:

«مابايد كارى كنيم كه اخلاق در همه جا ويران شود تا راه سيطره ى ما در آن جا باز گردد.

فرويد از ماست و به زودى روابط جنسى زن ومرد چنان آشكار و برملا انجام مى شود كه در نظر جوان ديگر هيچ چيز مقدّسى مفهوم نداشته باشد»(1)

اين، بررسى كوتاهى بود از يك بيمارى كه جامعه ى

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- سيماى جهل در غرب، ص 149 .

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  15  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

ما نيز پيش از انقلاب مقدس اسلامى سخت گرفتار آن بود و هنوز برخى از عواقب و آثار آن ديده مى شود و مكتبهاى انحرافى و دشمنان خارجى و مزدوران داخلى آنان مى كوشند كه همان انحرافات را از نو زنده كنند و گسترش دهند، و بر امّت مسلمان ما لازم است كه هشيار باشند و با تمام قوا با چنين كجروى ها و انحرافات مبارزه كنند.

اينك ببينيم بر اين بيمارى خطرناك درمانى تواند بود؟:

بديهى است كه خدا ما را براى نابودى و نيستى نيافريده و به ما نيرويى عطا فرموده كه با آن هم خوبى را مى شناسيم و هم زشتى و پلشتى را در مى يابيم; و مسلماً هر انسان آزاد است كه راه راستين را در پيش گيرد و با رستن از پليدى ها رستگار شود، و يا به بيراهه ى كژى و

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  16  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

انحراف روى آورد و خويشتن را در چاه گمراهى و هلاكت سرنگون سازد.

قرآن عزيز گوياى همين حقيقت است آنجا كه مى فرمايد:

«سوگند به جان و به آن كه جان را مرتب و كامل ساخت، پس بديها و پرهيزگاريش را به او الهام كرد...»(1).

و آنجا كه مى فرمايد: «... و دو راه خوبى و بدى را به او (انسان) نشان داديم».(2)

و از سوى ديگر، خداوند پيامبران پاك را نيز به راهنمايى انسانها برانگيخت تا خرد مردمان را يارى

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- سوره ى والشمس، آيه ى 8 - 7 .

2- سوره ى بلد، آيه ى 10 .

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  17  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

دهند و باتعاليم خدايى خويش بشر را به راه سعادت رهنمون شوند; و اين ديگر وظيفه ى خود ما است كه فرمان خرد و نداى وجدان و راهنمايى پيشوايان راستين را به جان پذيرا شويم و زمينه را براى شكوفا ساختن انسانيت در خويش آماده سازيم.

خدا مى فرمايد:

«همانا رستگار شد آن كه جان خويش را (از پليدى ها) پاك ساخت».(1)

اما آگاهيم كه در هنگامه ى فشار غريزه ها، و به ويژه غريزه ى جنسى، پايدارى آسان نيست مگر براى آنان كه در جان خويش از ايمان سدّى ساخته اند، و برگرد خويشتن از وجدان راستين مذهبى حصارى برآورده اند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- سوره ى والشمس، آيه ى 9 .

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  18  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

گرامى پيشواى پنجم، امام باقر (عليه السلام) مى فرمايد:

«مؤمن (آن كه واقعاً به خدا ايمان دارد) از كوه هم پايدارتر است; زيرا كوه نقصان مى يابد اما مؤمن نقصان ناپذير است».(1)

آرى تنها مؤمنان واقعى هستند كه در برابر طوفان وسوسه و هوس چون كوه پايدار مى مانند. و اصولاً براى كنترل غرايز و تعديل آن تنها خرد و دانش و وجدان اخلاقى كافى نيست بلكه بايد از وجدان مذهبى كه در سرشت آدمى ريشه يى اصيل دارد بهره مند شد; و مى توان گفت در هنگامه ى درگيرى شهوت و هوس با عقل، تنها وسيله ى نجات همان ايمان است، و هر چه ايمان نيرومندتر باشد ايستادگى انسان هم در برابر طغيان

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- كافى، جلد 2، ص 241 .

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  19  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

غرايز بيشتر خواهد بود.

چه خوبست جوان كه به اقتضاى سن بيشتر از ديگران در معرض حملات غريزه است بيش از هرچيز ديگر وجدان مذهبى خويش را تقويت كند، و در جان خود از ايمان راستين، سدّى استوار در برابر موجهاى توفنده ى غرايز بسازد; و در اين راه يقيناً خداى بزرگ نيز او را يارى خواهد كرد زيرا:

«اوست كه آرامش را به دلهاى مؤمنان فرو مى فرستد تا ايمانى برايمانشان افزون سازند...»(1).

***

ما در اين نوشتار ونوشته هاى ديگر، برآنيم كه از هرگونه شعار و ذهنيت به دور بمانيم، و براى اثبات آن

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- سوره ى فتح، آيه ى 4 .

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  20  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

كه يك جوان مى تواند در راه هدف وايمان از لذّت هاى گذران در گذرد، گوشه يى از تاريخ پرافتخار اسلام را بازگو مى كنيم:

«حنظله» شب را انتظار مى برد، شب عروسى را، شبى را كه قرار بود پاى به حجله بگذارد، اما اوضاع عمومى مدينه به هيچوجه با شادى او همراه نبود.

مردان مبارز مسلمان همان روز آماده ى حركت به سوى «احد» بودند; به فرمان پيامبرعزيز(صلى الله عليه وآله) بسيج عمومى اعلام شده بود، هر مرد كه توان برداشتن اسحله و جنگ داشت به قانون اسلام مى بايست آماده ى نبرد شود. شهر پر جنب و جوش بود، و بسيجى پرخروش در كار بود، زنان و كودكان نگران بودند و خبرهايى كه مى رسيد همه از انبوهى دشمن حكايت مى كرد، و هر چه بود سپاهيان اسلام در برابر دشمن

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  21  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

اندك بودند و شتابى پراضطراب مردان را به آراستن اسلحه و زاد و توش جنگ وامى داشت...

همه فرمان پيامبر(صلى الله عليه وآله) را براى خروج از شهر و مقابله ى با دشمن ستيزه جو شنيده بودند، و در هرخانه اگر صحبتى بود تنها صحبت از نبرد فردا بود و نتايج نبرد و اميدها و نگرانى ها...

«حنظله» پيش از آنكه صبحت از جنگ باشد مقدمه ى عروسى را فراهم ساخته بود و خاندان عروس و داماد آماده ى برگزارى اين عروسى بودند، از سويى به عروسى و نشاط آن مى انديشيد، و از سوى ديگر فرمان ايمان بود كه او را به جاى لباس عروسى به پوشيدن اسلحه ى جنگ فرا مى خواند... پس به خدمت پيامبر شتافت، و با جانى آكنده از انوار ايمان به عرض رسانيد:

يارسول الله! امشب شب عروسى منست، اگر اجازه

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  22  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

دهيد يك امشب را در مدينه بمانم تا عروسى برگزار گردد، و صبحگاهان مرا در صفوف ديگر برادران مسلمان در نبرد خواهيد ديد...

پيامبر اجازه داد كه حنظله شب را در مدينه بماند. حنظله به خانه آمد; اگر چه شهر در تب جنگ مى سوخت اما در خانه ى حنظله موقتاً شادى عروسى حكفرما بود... شب به پايان آمد و با برآمدن سپيده حنظله آماده ى رفتن به ميدان شد; عروس چهارتن را گواه گرفت كه اگر فرزندى بياورد از حنظله است، و حنظله گواهى آنان را تصديق كرد، و با شتاب به سوى (احد) به راه افتاد.

سپاهيان گرم نبرد بودند كه (داماد) از راه رسيد، و بر دشمن يورش برد، و پس از نبردى مردانه شربت شهادت

 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ  23  ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

نوشيد... درود خدا بر او باد.(1)

اين تصويرى است از چهره ى جوانى كه دلش از ايمان لب ريز بود، و در راه ايمان و اسلام به آسانى از زندگى نوين خود چشم پوشيد و در عنفوان جوانى و در هنگامه ى عيش و كامرانى، مرگ در راه ايمان را، بر زندگى و لذّت زودگذر ترجيح داد.

به اميد آن كه همه ى جوانان مسلمان ماخود را اين گونه بسازند تا بتوانند در راه هدف و ايمان و سامان دادن به جهان اسلام، از لذت ها و بى بند و بارى هاى ويرانگر چشم بپوشند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1- مستفاد از بحار، چاپ جديد، ج 20، ص 57 و 58 .