عید سعید مبعث خاتم ألأنبیاء بر مسلمانان جهان مبارکباد
در جهان و در عوالم بالا و بلكه در كلّ خلقت، حادثه و خبرى بزرگتر از مبعوث شدن «پيامبر اكرم» صلى الله عليه وآله به رسالت نبوده و نخواهد بود. پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله در سر كوه حراء در سرزمين ابطح خوابيده بود و على بن ابيطالب عليه السلام طرف راست او و جعفر بن ابيطالب طرف چپ او و حمزة بن عبدالمطلب پائين پاى او همه خوابيده بودند.حمزه و جعفر نمى دانستند چه حادثه اى در خصوص «پيامبر اكرم» صلى الله عليه وآله اتّفاق مى افتد.
حضرت جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل از جانب پروردگار نازل شدند.و چون حضرت جبرئيل معرفتش به «رسول اكرم» صلى الله عليه وآله و «على بن ابيطالب» عليه السلام بيشتر بود از آن دو ملك ديگر مقرّبتر بوده و عظمتش بيشتر بود.
لذا او جلو رفت و بازوى حضرت «پيامبر اكرم» صلى الله عليه وآله را گرفت و گفت: بخوان. پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فرمود: چه بخوانم؟ از كجا شروع كنم؟ جبرئيل آغوش محبّت را باز كرد و آن حضرت را در بغل گرفت و سه مرتبه فشار داد و عرض كرد:بخوان. به نام پروردگارت بخوان. به نام آن خدائى كه خلق كرد، خلق كرد انسان را از خون بسته، بخوان و بدان كه خدايت اكرام كننده و كرم كننده است. آن خدائى كه بوسيله ى قلم تعليم داده و به انسان آنچه را كه نمى دانسته ياد داده است. «اِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذى خَلَقَ(1) خَلَقَ الاِْنْسانَ مِنْ عَلَقٍ (2) اِقْرَأْ وَ رَبُّكَ الاَْكْرَمُ (3) اَلَّذى عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (4) عَلَّمَ الاِْنْسانَ ما لَمْ يَعْلَمْ(5)».
پيغمبر اكرم صلى الله عليه وآله همان گونه كه خداى تعالى مى خواست با كمال آرامش و بدون اضطراب اين آيات را خواند و از همين جا بعثت خاتم انبياء صلى الله عليه وآله آغاز شد، او به عنوان پيامبر رحمت، پيامبر خاتم، پيامبر جنّ و انس، به جهان هستى معرّفى شد. رسول خدا صلىالله عليه وآله سر به سجده گذاشت و شكر خداى تعالى را كرد سپس آن حضرت از كوه حَرا پائين آمد. در و ديوار و درخت و گياه به زبان فصيح به او مى گفتند: «السّلام عليك يا رسول اللّه» و آنچنان عظمت و هيبتى پيدا كرده بود كه كسى نمى توانست به او خيره شود...2
بالاخره پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله وقتى مطالبش را با على بن ابيطالب عليه السلام در ميان گذاشت آن حضرت فورا ايمان خود را اظهار كرد پس از آن ابتداء به خانه ى خديجه آمد. حضرت خديجه وقتى چشمش به رسول اكرم صلى الله عليه وآله افتاد و ديد نور عظيمى از چهره ى آن حضرت هويدا است عرض كرد: اين چه نورى است كه در تو مشاهده مى كنم؟ فرمود: اين نور نبوّت است بگو: «لااله الاّ اللّه و محمّد رسول اللّه» خديجه شهادتين را گفت و عرض كرد كه: من سالها است انتظار اين لحظه را دارم و چون كار بزرگى به آن حضرت محوّل شده بود مانند خستگان از نظر بدنى نياز به استراحت داشت لذا فرمود: مرا به ردائى بپوشانيد تا من قدرى استراحت كنم. حضرت خديجه او را پوشانيد و او استراحت كرد.
ولى چيزى نگذشت كه خداى تعالى به او فرمود:«يا اَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ (1) قُمْ فَاَنْذِرْ (2) وَ رَبَّكَ فَكَبِّرْ» يعنى اى ردا به خود پيچيده برخيز و مردم را از نتائج اعمال بدشان بترسان. و پروردگارت را بزرگ معرّفى كن و تكبير بگو. حضرت خاتم انبياء صلى الله عليه وآله از جا برخاست و انگشتان خود را به گوش گذاشت و با صداى هر چه بلندتر فرياد زد: «اللّه اكبر» «اللّه اكبر» صداى آن حضرت به گوش همه رسيد. حضرت خديجه وقتى اين مناظر حيرت انگيز را مشاهده كرد از شوهرش اجازه گرفت و فورا به نزد پسرعمويش ورقة بن نوفل رفت و جريان را به او گفت. ورقه گفت: اگر راست بگوئى ناموس اكبر بر او نازل شده آنچنان كه بر حضرت موسى نازل شد و او پيامبر اين مردم است. و وقتى هم كه در مسجدالحرام ورقة «پيامبر اكرم» صلى الله عليه وآله را ديد به آن حضرت عرض كرد: به خدا قسم كه تو پيامبر اين امّتى اى كاش من زنده باشم و تو را يارى كنم ولى او پس از چند روز از دنيا رفت و پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله بعد از مرگ او فرمود: من او را در بهشت مى بينم كه لباس سبزى پوشيده است او به من ايمان آورد و مرا تصديق كرد.
فرداى آن روز در غار حراء جبرئيل باز به آن حضرت نازل شد و دستور نماز را براى پيامبر آورده بود. كه آن حضرت نماز ظهر را با حضرت على بن ابيطالب عليه السلام خواند و سپس به خانه رفت و نماز عصر را با حضرت «خديجه» و «على» عليه السلام به جماعت خواندند.
حضرت ابوطالب و حضرت جعفربن ابيطالب نيز از آنها متابعت نمودند. بنابراين در ميان مردان حضرت على عليه السلام و در ميان زنان حضرت خديجه اوّل كسانى بودند كه به صورت ظاهر به پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله ايمان آورده بودند و على بن ابيطالب عليه السلام از عوالم قبل داراى اين ايمان بوده است.(3)
پی نوشت:
1- رسول اکرم صلی الله علیه و آله، استاد سید حسن ابطحی، ص40
2- همان، ص44
3- همان، ص55
